*Die vlieghe i die miere

Die vlieghe street met groter prie Jeghen I wilt om heerscepie. Doe begonste die vlieghe segghen: ‘Jeghen mi en dorstu di niet legghen: Waer soe men I beeste spit, Ic ben dierste diere onbit. Ic sitte op eens coninx hovet boven. Van meer maghic mi beloven: Ic cusse vrouwen ende joncfrouwen.’ - ‘Swijch, ic raedt di, bi miere trouwen,’ Antworde dwilt ende seide: ‘Noch maegt di wel vergaen te leide Dijn heerscap, dattu noemes, Ende dine quaetheit, daer du di af beroemes. Du best quaet ende du best fel Ende dune best niewer comen wel; Du segest emmer: hets al dijn, Nochtan moetstu onwert sijn. Si verjaghen di ende dwinghen Met wayen ende met andren dinghen. In somer mogestu iet, In den winter en mogestu niet; Maer ic ben soe te ghemake, In ontsie ghene sake; Mine draghet niemen nijt, Waer ic ben, daer es delijt, Winter, somer, allen tijt. Dus ben ic beter dan ghi sijt.’ Dus scelden dicke die domme; Nochtan en weten si waer omme. Si dalen alsi wanen risen, Die ghene, die hem selven prisen.