*Een recht man ende I valsch tyrant

Een recht man ende I valsch tyrant Quamen te gader in I lant, Daer men vele scimmincle vant. Daer en ginc oec geen in bant. I scimminkel was daer here Ende dwanc al dander sere; Het was coninc ende het droech crone; Nochtan waren si even scone; Het sat hoghe boven dien andren. Doe saegt II mans daer wandren. Het riep den valschen man tote hem: ‘Wat duncti, seget, dat ic bem?’ Doe seide die man: ‘du best I here, I coninc, werdich van alre ere.’ - ‘Ende wat duncti,’ seget hi, ‘Van desen volke, dat hier si?’ - ‘Dat sijn u ridders,’ seegt die gone, ‘Die tuwen dienste sijn gewone.’ Hi prijsden soe, dat hine dede Ontfaen met groter werdichede. Als dit die rechte man verstoet, ‘Ja,’ pensdi in sinen moet, ‘Na dien dat men desen doet Om sijn lieghen dus groet goet, Seggic waer van deser sake, Ic worde vele bet te gemake.’ Tote desen man sprac Martijn, Die soe here wilde sijn: ‘Wat duncti,’ seghet hi, ‘nu besie, Van desen heren ende van mie?’ - ‘Een scimminkel,’ seghet hi, ‘Bestu, ende dander slachten di.’ Doe deden tscimminkel daer verbiten Al te sticken, ende sliten. Die metter waerheit emmer voert Wille, hine es niet ghehoert; Maer dats I gheminnet man, Die sijn heerscap smeken can.