*I hert ende den honden

Het gheviel in I stonden, Dat men I hert jagede met honden, Soe dat hi vloe daer ossen stonden Vele ane I crebbe ghebonden. Die hert ginc ligghen in die crebbe; Met hoye decti sine rebbe. Doe seide I osse: ‘dul keytijf, Hier en machtu niet behouden tlijf; Twine hadstu int foreest gevloen? Hier bestu doet, wat seltu doen?’ ‘Laet mi hier sijn, edel heren, Toter nacht, dan salic keren.’ Sossen wachters quamen in, Sine werden gheware meer no min Van den hert, die ginder lach: Daerne was niemen, diene sach. Doe seide I van ghenen ossen: ‘Wi souden di van der doet verlossen, En saghe di mijn here niet, Die met C oghen siet. Mettien quam daer mijn here gheghaen Ter cribben daer die ossen staen. Hi taste, of si hadden coren, Ende sloech sijn hant op I horen. ‘Helpe!’ seit hi, ‘wat vindic hier, Wanen quam hier dusdaen dier?’ Doe quamen die cnapen met groter feeste, Ende doedden ghene beeste. Bi desen cnapen es verstaen Die duvel, die den man sal vaen. Die hier wel decket sine sonden, Hi slacht den hert, die daer was vonden. Die met C oghen siet, Dats God, die al weet wat ghesciet; Voer hem en es verholen niet, Men machen te scherne oec driven niet.