*Coninc liebart

Die liebart, die boven alle dieren Coninc was, begonste antieren Die doghet, ende die quaetheit laten; Hi wilde sijn in caritaten Ende trecken alle dinc vorw't. Daerna berau hem siere weldaet. Doe dedi siere naturen raet Soe dat hi vant I groet mael gaet. ‘Dit grote goet vindic hiere,’ Dat riep hi te sinen diere Hi riep die beesten te sinen rade. ‘Ic wane,’ seegt hi, ‘ic ga te quade. Mi dunke, ic ben onghesont, Ic vraghe u, hebdi quaden mont?’ ‘Hi wilde sijn in caritaten, Dat riep hi, te sinen dieren Mit groter goetheit wildi regnieren Soe dat hi ......... mael gaert, Ende trecken alle dinc ter eren waert. Daerna berau hem siere weldaet. Doe dedi siere naturen raet. Soe wat si seiden, ja of neen, Hem ne ontginker nemmer een. Daerna quam tscimminkel voert, Ende seide ten liebart dese woert: ‘Dijn mont es soeter dan I cruut, Ende soeten roke gater uut.’ Het gaf den liebart selken prijs, Dat hi hem in dusdaneger wijs In ghere manieren ghenaken mochte, Soe dat die liebart hem bedochte: Hi maecte hem siec ende onsiene. Doe quamen siere om te besiene, Ende tasten sine puls. Nochtan En vonden siere ghene siecheit an. Si hieten hem eten ganse spise Ende leven coninx wise, Ende doen al dat hem dochte goet. Si daden wel, si waren vroet. Noch eest costume, dat men moet Prisen al dat heerscap doet. Doe riep die liebart: ‘gef mi vleesch Van I scimmincle, dats mijn eesch.’ Doe wert tscimminkel daer ghevaen, Dat wel waende sijn ontgaen. Soe wat cnapen doen of laten, Hebben si heren, diese haten, Emmer vinden si occusoen, Dat si hem pijnlijchede doen.