*I man ende i wolf

Een man jaegde I wolf opt velt. Tote I berde, die beesten helt, Sprac die wolf: ‘ay, here! Behout mi dijn lijf, datti God ere; Ic sal hier gaen ter rechter hant; Of mi hier soeket I seriant, Sech, dat ic liep an dander side.’ ‘Gherne,’ seegt hi, ‘nu sijt blide.’ Staphans quam daer die man ghereet, Ende vragede of I wolf daer leet. ‘Ja,’ seide die herde, ‘ic sachen liden Ter luchter hant daer besiden.’ Al sprac die herde dus ten mam, Wencte hi op hem nochtan, Ende woude hem weten doen, Waer die wolf waer ghevloen. Ant winken niet, maer ant woert Hilt hem die jagere ende ginc voert. Dit horde die wolf ende sach, Daer hi onder die haghe lach, Ende quam voert, dat seggic u. ‘Her wolf,’ seegt die herde, ‘nu Hebbic vele ghedaen doer u.’ - ‘Ja,’ segest die wolf, ‘dat hebstu: Ic danke diere tonghen al goet; Maer al evel ende blentheit moet Den valschen oghen comen an, Die soe wencten op den man.’ Hets menech man, al seegt hi wel, Sine herte es emmer fel.