*I pau ende die nachtegale

Een pau quam claghen siere vrouwen: ‘Ic sterve,’ seegt hi, ‘van rouwen Om die nachtegale, dat soe Scoenre singt dan ic doe.’ - ‘Du clagest,’ seegt si, ‘sonder noet: Dine scoenheit es soe groet, Du singest clare herde vele Dan der nachtegale kele.’ - ‘Wat redene,’ seegt hi, ‘es daer toe, Dat si bet singt dan ic doe?’ - ‘Daer es,’ seegt si, ‘redene goet. God, die alle dinc bi redenen doet, Heeft hier in v'licht u leven Een deel gracien ghegeven. Du best scone, die swaluwe snel, Die nachtegale singet wel, Die duve es sempel, die aren sterc, Die vledermuus en doet geen werc, Sonder dat si vlieget uut In davonstonde, bloter huut, Die hane crayet ende wacht Al die ghetiden van der nacht. Die leewerke groet den dach: Dus doet elc, dat hi vermach. Dus hout hem elc an sijn present, Dat hem van Gode es ghesent.’ Dese pau slacht den man, Die meer begeert dan hem God an.