*Een hinde in vremder stede

Een hinde quam in vremder stede, Daer men haer luttel eren dede. Doe viel die hinde in I pit. Als die liede saghen dit, Waren si blide ende si loeghen, Ende scoudense ende sloeghen. ‘Ghenade!’ seit si, ‘laet mi gaen! Allaes! wat hebbic u mesdaen?’ Some hadden sijs jammerhede, Dat men haer soe grote pine dede, Ende si worpen haer broet Daer si lach in groter noet. Dander gaven haer slaghe groet, Ende lietense ligghen over doet. Daerna, als die hinde ghenas, Ende si te haer selven comen was, Doe quam si ten ghenen gaen, Die haer hadde quaet ghedaen. Daer ginc si biten, slaen ende steken, Ende hare leelijchede wreken. ‘Ic weet wel,’ seegt si, ‘ic bens vroet, Die mi quaet dede ofte goet. Ic wille quaet met quade gelden Ende goet met goede, al doet ment selden.’ Hets dorperheit, te doene scande I man in vremden lande. Diet doet mach noch wel gheraken Daer mens comen sal te wraken.