*Een man ende sijn kint

Een man hadde I vermoyt kint; Hen woude doer niemen doen I twint. Hi hadde cnapen, den welken hi hiet Tkint te dwinghen; sine dadens niet. Dus liet die man sijn kint ontfechten. Int ende en mochte hijt niet verrechten. In diere ghelike was I man, Die sijn lant sieu ende wan. Hi spien in die egede sijn I osse ende een calvekijn. Tcalf was jonc ende het ontsloech Alt hernasch, dat dosse droech. ‘Ja,’ seegt die man, als hi dit siet, ‘Van dinen werke en achtic niet, Maer ic wille mijn calfkijn dwinghen, Ende in goeden poente bringhen.’ Hadde die man aldus bedwonghen Sijn kint, en ware hem niet ontspronghen. Men soude den kinderen in die joghet Dwinghen ende leren doghet. I roedekijn soude daer boeghen, I boem en souds niet doghen.