Toen Athene bloeide met rechtvaardige wetten,
de onbeheerste vrijheid bracht de stad in beroering,
de losbandigheid deed vroegere beheerstheid verslappen.
Hier bezet Pisistratus als alleenheerser de burcht
nadat zij hadden samengezworen in partijen van politieke klieken.
Toen weenden de Atheners over een treurige slavernij,
niet omdat die man wreed was, maar aangezien hij elke zware last is
voor mensen die het niet gewend zijn, en zij waren begonnen te klagen,
Op dat moment heeft Aesopus een dergelijke fabel verteld.
'De kikkers, terwijl zij in vrije poelen zwierven,
vroegen met luid geschreeuw een koning aan Jupiter,
die met geweld de losbandige zeden moest bedwingen.
De vader van de goden lachte en hij gaf aan hen
een klein balkje, nadat het was gegooid maakte hij
door de plotselinge beweging en door het plotselinge geluid
van het ondiepe water de angstige soort bang.
Toen dit tamelijk lang in de modder gedompeld lag,
bracht toevallig één van de kikkers stil haar kop te voorschijn uit de poel,
en zij roept allen te voorschijn nadat de koning is verkend.
Zij zwemmen ernaartoe nadat hun vrees om strijd is afgelegd,
en de uitgelaten menigte springt boven op het stuk hout.
En toen zij dit hadden bevuild met elke vernedering,
andere vragenden stuurden een koning naar Jupiter,
het was nutteloos aangezien degene die gegeven was.
Toen stuurde hij aan hen een waterslang, die met harde tand
één voor één begon te grijpen. De weerlozen ontvluchten
tevergeefs de doodslag; de angst verspert hun stem.
Heimelijk geven zij dus aan Mercurius de opdrachten voor Jupiter,
opdat hij de getroffenen te hulp komt. Toen daartegenover de Donderende
"Omdat jullie niet wilden verdragen" zei hij, "goed,
jullie moeten jullie ongeluk verdragen." 'Jullie ook, o burgers,' zegt hij,
'dit moeten jullie verdragen, opdat niet een groter kwaad komt.'