Un león soñolento na súa cova foi espertado por un rato que corría pola súa semblante. Perdendo o seu temperamento agorrouno coa súa pata e estivo preto de matalo. O rato, morto de medo, pediulle lastimosamente que lle aforrara a súa vida "Por favor, déixame ir" chorou, "e algún día pagareicho pola túa bondade". A idea de que unha criatura tan insignificante fixéralle algo algunha vez por el parecéulle ridículo polo que ríuse fortemente, e con bo humor deixóuno marchar. Pero a oportunidade do rato chegou despois de toto. Un día o león quedou atrapado nunha rede que fora esparcida coma un xogo por uns cazadores e o rato oíu e recoñeceu os ruxidos de cólera e acudíu ó lugar. Sen máis que fader empezou a traballar roendo as redes cos seus dentes, e despois de largo tempo o león saíu libre. Eh! dixo o rato, "ti riécheste de min cando eu che prometín que che axudaría: e xa ves, incluso un rato pode axudar a un león".