Een vos die zijn staart kwijk was geraakt in een valstrik was hierdoor zo aangedaan dat hij het niet meer waard vond om te leven. Daarom probeerde hij de andere vossen ervan te overtuigen zichzelf zoals hij te couperen; dan, redeneerde hij, zou zijn verlies minder opvallen. Hij verzamelde ze alle en adviseerde hen om hun staart af te hakken. Een staart, zo zei hij, was een overbodig aanhangsel, lelijk om naar te kijken en zwaar om te tillen. Maar een van de andere antwoordde: “Kijk eens hier! Je geeft ons alleen maar advies als het je zelf goed uit komt.”