Een oude leeuw zag ziek in een grot, en alle dieren kwamen hun koning opzoeken behalve de vos. De wolf greep zijn kans om kwaad te spreken van de vos in het bijzijn van de leeuw door te zeggen dat hij geen respect had voor hun heer en meester, en dat dat de reden was dat hij niet was gekomen. De vos kwam net op tijd binnen om het laatste te horen dat de wolf had gezegd. De leeuw begon kwaad op hem te grommen, maar de vos vroeg om toestemming om zijn verdediging te voeren. “Welke,” vroeg hij, “van de dieren die hier zijn verzameld hebben je ooit ten dienste gestaan zoals ik? Ik ben overal heen gereisd om van dokters een middel te krijgen tegen je ziekte, en ik heb er een gevonden.” De leeuw wilde direct weten wat het middel was. “Je moet een wolf levend villen,” antwoordde de vos, “en de huid omslaan terwijl het nog warm is.” Een moment later was de wolf dood. “Je moet de meester niet uitdagen tot ziekelijk gedrag,” zei de vos lachend, “maar zijn betere gevoelens aanmoedigen.”