Reizigers over zee nemen vaak Maltese schoothondjes of apen mee om de tijd te verdoen gedurende hun reis. Één zo’n reiziger had een aapje. Toen ze voorbij Kaap Sunium langs de kust van Attica voeren, kwam er een geweldige storm opzetten, waarin het schip kapseisde en iedereen, ook het aapje, overboord moest springen om te zwemmen. Een dolfijn zag het aapje en hield hem voor een mens en nam het op zijn rug en bracht hem aan land. Toen ze Piraeus, de havenstad van de Atheners, bereikten, vroeg hij het aapje of hij een Athener was van geboorte. Toen het aapje antwoordde dat hij dat was en eraan toevoegde dat zijn ouders gevierde bewoners waren van Athene, vroeg de dolfijn of hij Piraeus ook kende. Het aapje hield Piraeus voor een man, en vertelde dat hij hem zeer goed kende – het was zelfs zijn beste vriend. Deze flagrante leugen maakte de dolfijn zo boos dat hij hem weer in het water gooide en hem liet verdrinken.