Kesulekuqja

Na ishte sec na ishte, ne nje fshat ndodheshe nje vajze me e bukur qe nje mund te mendoje. Mamaja e saj e adhuronte. Gjyshja e adhuronte me shume dhe i kishte bere nje kapele te kuqe per ate. Kjo kapele i shkonte aq shume qe kudo ajo shkonte i therisnin "kesulekuqja."

Nje dite mamaja e saj i pergatitit nje embelsire dhe i tha: " Dua te shkosh ne gjyshja dhe shiko si vete, se kohet e fundit ka qene e semure. shpjeri keto embelisira dhe keta gjalpe." Kesulekuqja u nis menjehere per ne shtepine e ghyshes qe ndodheshe ne nje ane te fashatit tjeter.

Kur ajo po ikte rruges ne pyll, ajo u takua me Komshiun te Vjeter Ujkun, qe deshte ta hante ne ate minute. Por ay nuk u mund dot se ne pyll ndodheshin zdruktare duke punuar.

Ay e pyeti Kesulekuqen ku po vinte. Femija e varfer, qe nuk e dinte qe ishte e rrezikshme te ndalonte dhe te degjonte ujqerit, u pergjigj: "Po vete te shoh gjyshen, dhe kam mare ti shpije ca embelsira dhe gjalpe te derguar nga mamaja."

"A jeton shume larg ajo " e pyeti Ujku.

"Oh, Po" tha Kesulekuqja "ajo jeton larg tutje atij mullirit dhe shpija e saj eshte e para ne fshat."

"mire, mire" tha Ujku "Edhe une mendoj te vete dhe ta shikoj ate ghyshen. une do marr kete rruge kurse ti merr ate rruge dhe do shikojme kush do mberrije me shpejt i pari."

Ujku vrapoi me sa kishte fuqi ne rrugen me te shkurte se Kesulekuqja, kurse vajza vazhdoi rrugen me te gjate. Ajo kalovi mire duke mbledhur lajthi, ndjekur fluturat dhe duke mbledhur tufa me lule.

Ujku arriti ne shtepine e gjyshes dhe e hengri ghyshen. Kur Kesulekuqja arriti ne shtepi, gjyshja ju duk ndryshe dhe ajo fillon ta pyese:

"Gjyshe" ajo thote "pse ke shume shpatulla te medhaja"

"te te perqafoj me mire, femija time"

"Gjyshe, sa kembe te medha ke"

"Qe te vrapoj me mire, femija time"

"Ghyshe, sa veshe te medhenj ke"

"Qe te te degjoj me mire, femija time"

"Gjyshe sa sy te medhenj qe ke"

"Qe te shoh me mire, femija time"

"Gjyshe sa dhembe te medhenj qe ke"

"Qe te te ha ty me mire"

Me keto fjale Ujku u hodh dhe e hengri Kesulekuqen.

Morali

Prej kesaj prralle nje meson qe femijet, Sidomos vajzat e vogla te bukura, te rritura mire dhe xhentile E kane gabim te degjojne cdo njeri Dhe nuk eshte e cuditshme aspak Nese Ujku i ha me ne fund ato. Une them nje ujk, por jo gjithe ujqit jane njelloj Disa jane te mrekullushme, jo acaruse, jo te keqe, ose te inatosur Por te bute, dashur, dhe xhentile. Duke i ndjekur vajzat e reja drejt ne shtepine e tyre, ne dhomat e tyre. Por shiko neqofse ti ske mesuar qe ujqet me te bute jane me te rrezikshmit nga te gjithe.