Qarğa və Tülkü

Çoxdan sübut olub yaltaqlıq murdar, Zərərli bir işdir... yenə adamlar Bundan çəkinməyir, çünki hər yaltaq Tapır ürəklərdə kiçik bir bucaq. Qarğacıq hardansa tapmışdır pendir; Qonmuş bir çinara; acdır, sevinir, Pendiri о yemək istəyən zaman Birdən fıkrə getdi; bir Tülkü ordan Keçirdi. Görüncə boynunu burdu. Pendirin qoxusu onu durdurdu. Ayağı ucunda о yavaş-yavaş, Getdi o, ağacın yanına birbaş. Boylanıb da baxdı, birdən şöngədi, Dadlı bir dil ilə Qarğaya dedi: - Nə qədər gözəlsən, ey gözəl pəri, Can alan, şəvədən qara gözləri Nağıllarda ancaq olar eşitmək Kimdə var о qanad, о dimdik, lələk! Mələktək xoş olur, şübhəsiz, səsin Utanma, oxu gəl, xoşdur nəfəsin, Səsin də olursa gözəl özüntək Quşlar padşahı sənmişsən, demək! Tərifdən Qarğanın başı bərk döndü, Nəfəsi tıxandı, qəlbi döyündü. Tülkünün о dadlı sözündən Qarğa Öz qarğa səsilə qarıldadı: "qa!" Pendir dimdiyindən düşdü bir yana; Bildi ki, aldanmış qurnaz heyvana.