Y ceiliog a’r perl

Fel yr oedd Ceitiog yn crafu ar domeri, mewn buarth ffarm, i chwilio am ymborth i’r ieir, digwyddodd iddo droi i fynu Berl disglaer a syrthiasai yno trwy ryw ddamwain. “Hollo,” ebe fe, “ yr ydych chwi yn rhywbeth gwych iawn, mae’n ddiau, i’r rhai a allant eich prisio; ond rhowch i mi ronyn o haidd o flaen holl berlau y byd.” Nid oes dim yn wir werthfawr i un, oni all ei ddefnyddio; ond gwaith ffol ydyw diystyru dim, yn unig am nad ydym yn eu ddeall.