Y pysgottwr yn canu’r bibell

Pysgottwr, yr hwn a feddyliai fwy am ei ganiadau nac am ei rwydau, pan y gwelodd haid o bysgod yn y môr, a ddechreuodd ganu ei Bibell, gan feddwl y buasent yn neidio ar y tir. Ond wrth weled nad oeddent yn sylwi dim ar ei ganu, fe gymerodd rwyd fawr, a chan amgylchu lluaws o’r pysgod, fe a’n tynodd hwynt i dir. Yna pan welodd y pysgod yn gwingo ac yn neidio ar bob llaw, fe wenodd, ac a ddywedodd, “Gan na wnaech ddawnsio pan genais i chwi, ni fynaf fl ddim o’ch dawnsio chwi yn awr.”

Dyna ddialedd y gormeswr creulon; os na phlyga pob ewyllys i’w fympwy ef, fe rwyda ac a ddilëa eu rhyddid.