Yr ewig unllygeidiog

Ewig, i’r hon nid oedd ond un llygad, a arferai bori ar fin y môr, ac er mwyn bod yn fwy parod yn ngwyneb ymosodiad, hi a gadwai ei llygad tua’r tir i wilied rhag agoshâd yr hclwyr, a’r ochr dywyll iddi tua’r môr, o ba le nid ofnai ddim perygl. Ond rhyw longwyr yn rhwyfo mewn cwch, ac yn ei gweled, a annelasant atti oddiar y dŵr, ac a’i saethasant. Pan yn tynu yr anadliad olaf, hi a ruddfanai ynddi ei hun, “Greadur anffodus ydwyf! Yr oeddwn yn ddiogel tua’r tir, o ba le y disgwyliwn ymosodiad; ond cefais ergyd marwol o’r môr, o’r hwn ni ddisgwyliais am ddim niwcd.”

Y mae ein blinderau yn fynych yn tarddu o’r fan y disgwyliem leiaf am danynt.