Vulpis et Caper

Homo in periclum simul ac venit callidus, reperire effugium quaerit alterius malo. Cum decidisset vulpes in puteum inscia et altiore clauderetur margine, devenit hircus sitiens in eundem locum; simul rogavit esset an dulcis liquor et copiosus. Illa fraudem moliens: "Descende, amice; tanta bonitas est aquae voluptas ut satiari non possit mea". Immisit se barbatus. Tum vulpecula evasit puteo nixa celsis cornibus, hircumque clauso liquit haerentem vado.