Muli duo et latrones

Muli gravati sarcinis ibant duo: unus ferebat fiscos cum pecunia, alter tumentis multo saccos hordeo. Ille onere dives celsa cervice eminens, clarumque collo iactans tintinabulum; comes quieto sequitur et placido gradu. subito latrones ex insidiis advolant, interque caedem ferro mulum sauciant: diripiunt nummos, neglegunt vile hordeum. Spoliatus igitur casus cum fleret suos, "Equidem"inquit alter "me contemptum gaudeo; nam nil amisi, nec sum laesus vulnere". Hoc argumento tuta est hominum tenuitas, magnae periclo sunt opes obnoxiae.