De piscatore et pisce

Piscator solitus praedam suspendere saeta exigui piscis vile trahebat onus. sed postquam superas captum perduxit ad auras atquc avido fixum vulnus ab ore tulit, "parce, precor," supplex lacrimis ita dixit obortis; "nam quanta ex nostro corpore dona feres?" nunc me saxosis genitrix fecunda sub antris fudit et in propriis ludere iussit aquis. tolle minas, tenerumque tuis sine crescere mensis. haec tibi me rursum litoris ora dabit. protinus immensi depastus caerula ponti pinguior ad calamum sponte recurro tuum. ille nefas captum referens absolvere piscem, difficiles queritur cassibus esse vices. "nam miserum est" inquit "praesentem amittere praedam stultius ct rursum vota futura sequi."