De leeuw en de muis

Een leeuw die in in zijn hol lag te slapen, werd wakker van een muis die over zijn gezicht rende. Hij werd boos, greep de muis met zijn klauw en stond op het punt hem te doden. De doodsbange muis smeekte hem jammerend zijn leven te sparen. ‘Laat me alstublieft gaan,’ huilde hij, ‘en ik zal ooit nog eens je goedheid belonen.’ Het idee dat zo'n onbelangrijk schepsel ooit in staat zou zijn iets voor hem te doen vond de leeuw zo amusant dat hij luid moest lachen, en goed gehumeurd liet hij hem gaan. Maar uiteindelijk kreeg de muis een kans. Op een dag raakte de leeuw verstrikt in een net dat daar door enkele jagers was uitgezet om wild te vangen, en de muis hoorde en herkende zijn woedend gebrul en rende erheen. Zonder aarzelen begon hij de touwen door te knabbelen met zijn tandjes, en slaagde erin de leeuw in een mum van tijd te bevrijden. ‘Zo!’ zei de muis, jij lachte mij uit toen ik je beloofde dat ik je zou terugbetalen: maar zie je wel, zelfs een muis kan een leeuw helpen.’