Kogut i perła

Kogut znalazł na śmietniku Perłę o cudnym połysku. Zapiał, zdobycz w dziób zabiera I niesie do jubilera. «Patrz, błyszczy jak ranna rosa, Lecz nad tę perłę wspaniałą Jedno drobne ziarnko prosa Bardziej by mi się przydało.» Człowiek, jakich wiele znacie, Wziął w spadku po literacie Rękopism. Długo rozważa, W końcu idzie do księgarza. «Patrz, wszak dzieło znakomite, Lecz nad mądre te szpargały Dwa lub trzy talarki bite Bardziej by mi się przydały.»