Cesarzchiński i syn jego

Chińczyki mają rozum, choć daleko siedzą, I bajki wiedzą. Jeden z nich, a co większa, cesarz tego ludu, Nie szczędził trudu, Aby pan syn, następca jego, nie był osłem. Raz płynął z nim po wodzie, a gdy robił wiosłem I płynąc nucił, W brzeg uderzył i łódki ledwo nie wywrócił.

Obadwa się przestraszyli. Korzystając ojciec z chwili, Rzekł: Patrz, jak przez niebaczność złem sobie poradził, Gdybym nie śpiewał, o brzeg byłbym nie zawadził. Z mojego czynu Naucz się synu! Łódka tron, lud jest woda, i unosi snadno; Kiedy sternik niebaczny, łódka idzie na dno.