Pasterzi owce

Owca na wilka Płakała dni kilka, Młode jagnię Zagryzł w bagnie. I pasterz, co je hodował, Żałował. Zgoła płakali oboje Jak swoje. Widząc to koza, rzekła do drugiej: Patrz, co to człowiek czyni usługi:

Zasila w życiu, żałuje w zgubie, Jakże go lubię! — Siebie on lubi, rzekła jej druga, Chytra to czułość, chytra to usługa. Nie płacze o jagnię, On mięsa pragnie.