Platon

Platon raz swoje zgromadziwszy ucznie, Wybornie, sztucznie Dowodził, jako mędrzec panuje nad światy: Sam dzielny, sam bogaty, Jemu się ziemia sili, jemu wschodzą zorze, Pieni się morze, I powietrze i gwiazdy i słońce i nieba Dają, co trzeba. On lotem nieścignionym wybujałej myśli, Czy co działa, czy kreśli, Zawiaduje żywiołmi, ziemią, oceanem, Zwierząt, ludzi jest panem. A pchła, co go w nos gryzła, nie zważając na to, Rzekła: To dla Platona, a dla mnie jest Plato.