Winoszampańskie

Nie złe to bywa czasem, co przymusi. Mruczało wino, iż go czopek dusi, I żwawe wielce Wrzawo w butelce, I póty wrzało, aż go się pozbyło. Ale cóż się wydarzyło? Przez połowę wyleciało; Co zostało, wywietrzało; Aż nakoniec własnym czynem Poszło w ocet, bywszy winem.