Text view
Su meri e su serbidori
Title | Su meri e su serbidori |
---|---|
Language code | sro |
Origin (region) | Sardinia |
Una borta ci fiat unu preri chi circara unu serbidori. Una dì indiddi benit unu, d’hat aggiustau, d’iat nau chi deppia fai prangiu, chi di deppia ponni is miggias e is buttinus; insandus d’iat mostrau is crapittas, e d’iat nau: «Comenti si nanta custas?» – «Is crapittas», arrispundit su serbidori. Pigat su meri e di donat una bussinara; «no, no si nanta aici: is trippiddis, trappiddis». Insandus d’iat mostrau is miggias, e d’iat domandau: «Comenti si nanta?» – «Is miggias», arrispundit su serbidori. E di torrat a donai una bussinara; «si nanta is lunghieras». Insandus d’iat mostrau sa dispenza, d’iat domandau ita si narat, e su serbidori iat arrispustu: – «Sa dispenza si narat». E su meri di zaccara un’atra bussinara: – «Stupidu chi ses, si narat s’abbundanza». Pigat e di mostra sa gattu: «Custa comenti si narat?» «Sa gattu, su meri». – «Imbecilli chi ses». E di donat una bussinara. «Custu si narat su gattu Raffu». Apusti d’iat mostrau su dinai, e d’iat domandau ita si narat. «Dinai», arrispundit su serbidori. – «No, no, si narat aici», e di donat una bussinara; «si narat su dinaroni». A su serbidori di fiat cumbegnu, e ci fiat atturau dus annus. Apusti de custu tempus si ndi fiat arrosciu, biendi chi sighiat a du maltrattai. Una notti iat pigau un arrogu de paperi, d’iat attaccau a sa coa de sa gattu, candu su meri fiat dormìu, ponit fogu a su paperi, e ci fait intrai sa gattu in sa dispenza, essendirinci ollu e tanti atras cosas, hat cumenzau a pigai fogu. Issu si nd’hat pigau su dinai, e ind’hat scirau a su meri, d’hat zerriau: «Su meri, su meri, su gattu Raffu est abbrusgendi; est intrara ins’abbundanza, e s’abbundanza est pighendi fogu, e deu mi nci seu fuendi cun su dinaroni». – Su meri, no sciendi ita di naranta, d’hat zerriau prima de si ndi andai, e d’iat domandau ita di naranta. Su serbidori arrispundit: – «Mi nanta Mai mi eis bistu aici». Su meri ita fait? si ponit sa suttana, e ci bessit. Scappat a curri po sighiri su serbidori, e sicomenti ci fiat una mara oberta, c’est arruttu. Cumenzat a zerriai, finamenti chi est passau genti e indidd’hanti pesau; e su preri torrat a scappai a curri, e narat: «Eis bistu mai: Mai mi eis bistu aici?» E sa genti di naranta: «No, no, mai deus bistu aici». Est atturau totu sa notti, finamenti chi iat orbesciu, girendi is rugas, e narendi: mai mi eis bistu aici? Candu est torrau a domu, hat incontrau totu abbrusgau; it’ha fattu po disperazioni? si nc’est sciusciau a sa gisterra.