Text view

Sa folla de sa rosa

TitleSa folla de sa rosa
Language codesro
Origin (region)Sardinia

Una borta ci fiat unu chi fiat prateri, teniat una sorri. Una dì custa picciocca fiat affacciara, e passara una femmina chi bendiat floris, e da zerriat. Comenti iat pigau is rosas po das castiai, si fiant totu sfollaras, e cussa femmina inchietta d’hat nau: – «A chi si agattit pring[i]a de sa folla de sa rosa». Apusti de tempus iat fattu una pipia, fiat bella, propriu comenti est una folla de sa rosa; sa mamma da teniat acquara po chi no si ndi accattessit su frari. Da pesat aici finzas a quattr’annus, insandus da mandat a scola, custa pipia dogna dì candu andat a scola, passat aundi est sa buttega de su ziu. Una dì da zerriara, e d’hat domandau de chini fiat filla. «De sa folla de sa rosa». Custu si nd’est arrisiu, candu hat intendiu filla de sa folla de sa rosa. E si nd’est andat. Un’atra dì da torrat a zerriai, e d’hat regalau una pariga de oricchinus. Issa est andara a domu cuntenta, e si d’hat contau a sa mamma. Sa mamma candu iat intendiu chi si dus iat regalau unu prateri, s’est impaurìa, e subitu ha penzau chi fessit su frari. Cessu hat nau tra issa, imoi si scoberidi. E ita fait? da bestit cun sa roba prus bona, di ponit cuddus oricchinus; candu fiat bistìa, d’hat postu un’agulla in su zugu, e da fai dormiri. Candu fiat dormia, d’hat posta aintru de una cascia, da serrat, e da lassat in s’apposentu. Arrui malaria, candu fiat po morri, [h]a zerriau su frari, e d’hat nau: – «Ne, custa est sa crai de tali apposentu, giuramì chi no das a oberri mai». – E issu d’hat nau chi sì. Hat pigau sa crai, e d’hat appiccara. A s’uncras sa sorri est morta, duncas issu mischinu s’incontra solu. Insandus s’è coiau, e sa dì chi hat sposau, d’hat nau a sa mulleri: – «Custa est sa crai de tali apposentu, giuramì chi no d’has a oberri mai». – Issa po unu pagu de tempus s’est sustegna, ma sempri candu passat accanta de cussu apposentu narat: – «Ita ci hat ad essi in custu apposentu chi no bolit a ci oberri?» Una dì no s’est pozzia prus frenai, indi hat spiccau sa crai e hat obertu. Candu est intrat, hat nau: – «Ma non c’est nienti. Ah! c’est custa cascia, andaus a biri ita ci hat ad essi». D’oberit, e c’incontrat cudda pippia; issa ita fait? indiddi bogat cuss’agulla, e is oricchinus. Subitu sa pippia si nd’est scirara, issa da pigat, e indidd’ha pigau totu sa roba chi portat. Da portat in cusgina, e d’hat intinta totu de nieddu, e d’hat bistìa de roba beccia, ha torrau a serrai s’apposentu, e torrau appiccai sa crai. Candu est begnu su mariru, d’hat nau: – «Castia, happu comprau custa scraitta, po mi fai cumpangia». Issa da trattat mali, su mariru a su contrariu da bolìa beni. Apusti de pagus dis su mariru deppìa partiri, e d’hat nau a sa scraitta: – «Ita bolis chi ti portit candu bengu de su viaggiu?» D’hat nau: – «Portimì una perda de accuzzai, e unu corteddu de amollai». – «Si du raccumandu; si si ndi scarescit de custu, su bastimentu no hat a camminai». Su meri è partìu, est arribau a su logu, ha fattu totu is cummissionis chi deppia fai; però s’est scaresciu de su chi d’iat nau sa scraitta. Su bastimentu si ponit a sa vela, e no bolia camminai; insandus su capitanu hat nau: – «Ma ita boli nai? calinquna cosa s’hanti scaresciu?» – «Su meri de sa scraitta si fiat scaresciu de sa cummissioni». Insandus è torrau a calai in terra, e ha comprau sa perda de accuzzai, e su corteddu de amollai. Si funti postus in viaggiu, e in duas dis fianta arribbaus. Subitu arribbau, sa scraitta d’iat domandau si si fiat arregord[au d]e sa cummissioni. D’hat nau chi sì, e si d’hat donara. Sa notti candu fianta corcaus, su meri intendìa chistioni. Si nd’è pesau, e est andau accanta de s’apposentu de sa scraitta; candu intendit chi fiat issa, castia de su stampu de sa crai, e ha bistu chi teniat sa perda de accuzzai, e su curteddu de amolai asua de sa mesa, e domandat a issus: – «T’arregordas candu mamma iat pigau cuddu mazzu de rosas, e chi si fiat sfollau, e cussa femmina d’iat nau: – A chi s’agatti pring[i]a de sa folla de sa rosa?» – «Deus t’arregordit?» arrispundit, sa perda de accuzzai, e su corteddu de amolai. – «T’arregordas candu mamma mi mandat a scola, e deu passamu sempri aund’è cuddu prateri, chi una dì m’ia domandau ita mi naranta, e deu d’happu arrispustu chi femmu filla de sa folla de sa rosa; e issu s’est postu a riri, chi no du bolia crei?» – «Deus t’arregordit?» – «T’arregordas candu m’iat zerriau cudda dì, e m’iat donau cuddus oricchinus?» – «Deus t’arregordit?» – «T’arregordas candu mamma mia fia morendi, e iat fattu giurai a ziu miu, candu d’ha donau sa crai de s’apposentu, aundi femmu deu, chi no d’obergessi mai?» – «Deus t’arregordit?» – «T’arregordas candu ziu miu s’è coiau, e iat raccumandau a sa mulleri chi no c’essit obertu?» – «Deus t’arregordit?» – «T’arregordas candu zia mia, po curiosidari fiat intrara in s’apposentu e iat obertu sa cascia, e m’hat spollau de sa roba mia? candu mi nd’hat spuntau s’agulla, mi ndi seu scirara; m’ha pigau, m’hat intintu, e m’ha postu custa roba?» – «Deus t’arregordit?» – «T’arregordas sa dì, candu è begnu ziu miu a domu, e zia mia d’iat nau: Bis, happu comprau una scraitta?» – «Deus t’arregordit?» «Duncas, perda mia de accuzzai, e corteddu miu de amolai, fai su chi scis». A custu su ziu intrat in s’apposentu, e di narat: – «Ita fais? puita ti bolis bocciri?» – «Ita bolit? po canto seu aici disgraziara, no mi aspettat atru che sa morti». Insandus su ziu da pigat, da portat aund’è sa mulleri, d’iat fatta sciacquai, da torrat a bistiri de sa roba sua, e c’iat bogau foras de domu sa mulleri, e ha biviu issu cun sa netta.


Download XMLDownload textStory