Folk Tale

Su piscadori e su tiaulu

Translations / Adaptations

Text titleLanguageAuthorPublication Date
Il pescatore e il diavoloItalian__
AuthorFrancesco Mango
LanguageSardinian
OriginItaly

Una borta ci fiat unu piscadori viuru; teniat una filla; fiat poburu poburu, andat a piscai, e no piscada mai nudda. Una dì, candu fiat andau a piscai, iat incontrau a unu, su quali fiat su tiaulu e d’hat nau: – «Bis, tui ses poburu, no podis piscai mai nudda. Si mi donas s’anima de filla tua, t’happu a fai piscai tanti pisci chi has a benni riccu». – «E comenti deppu fai?», iat nau su piscadori. «Deppis fai aici: deu bengu a mesanotti a domu tua; candu deu toccu sa porta, fais benni a filla tua a oberri». – «Beni, beni», iat nau su piscadori. Sa dì issu iat piscau mera, torrat a domu totu cuntentu; cointi su pisci e si du pappanta; una parti d’iant bendiu. Beni sa notti e si corcanta; eccu chi a mesanotti toccanta sa porta, e su babbu hat mandau sa filla, prima de oberri issa si fiat fatta sa grusgi, oberiri, e no ci fiat nisciunus; bandat aundi su babbu, e si d’hat nau: – «Beni, beni torrarì a corcai». E si corcara. S’uncras a mengianu candu est andau su tiaulu, s’ha fattu sa grusgi accittotu, e no d’hat pozzia pighai. Di narat su piscadori: – «E comenti deppu fai?». Arrispundit su tiaulu: – «Segadi sa manu». Sa notti candu est andau su tiaulu, s’ha fattu sa grusgi de nou, e no da pozzia pigai. Torra s’uncras, e no d’hat pozzia pighai, su tiaulu po feli ha fattu annegai su babbu. Issa insandus no sciera comenti bivi; pobara, no podiat traballai, chi no teniat brazzus, e andara a domandai sa limosina; capitara in d’una famiglia ricca; fianta mariru, mulleri e unu fillu, e biendidda aici senza de brazzus, d’hant arriccia po caridari. Apusti de tempus tenendidda sempri in domu, si nd’est innamorau su fillu; sa mamma no boliat; ma finzas chi issu d’hat isposada. Apusti de un annu custa iat parturiu e iat fattu dus pipius totu a una brenti, e cussus pipius crescianta beni. Eccu chi inci suzzeridi una gherra, e zerriant a su mariru; issu prima de partiri iat raccumandau a sa mamma de trattai beni sa mulleri e is pipius. Appena partiu issu, sa sorga sicomenti no da podiat biri, ha zerriau unu serbidori, e d’hat ordinau de da boccìri; da portat in campagna, e dogna dì andat a di portai su pappai; e iat passau dus annus aici. Insandus fiat accabbara sa gherra; torra su mariru, e domandat a sa mamma de sa mulleri; sa mamma d’arrispundit: che7 si fiat fuìa; issu fiat tristu, disprasgiu, sempri pensendi a sa mulleri; e aici funti passaus atrus dus annus. Una dì d’est benniu in conca de andai a cassa, e in su mentris chi fiat in campagna, benit una burrasca; e sicomenti inguni ci fiat una domu, e ci fiat sa mulleri, s’accostat e d’hat nau: – «Mi hant a fai su presgeri de m’alloggiai po nottesta?» – «Sì, sì», d’hat nau issa; issu no d’iat connotta, ma issa sì. Basta si riposara, e candu fiat in su lettu, narat tra issu: – «Is pipius mius, si dus tenemu, iant a tenni cust’edari». Candu fiat dormiu, issa cunçillara a is fillus: – «Basgi, zerriaiddi papà papà». Narara tra issu: – «Arroba chi est diaderu chi funti fillus mius». D’is hat nau a is pipius: – «Zerriai a mamma de bos’atrus». Banda sa mulleri, e di domandat issu: – «Puita ti ses fuìa?». Arrispundit sa mulleri: – «No mi nci seu fuìa, ma est mamma tua chi8 mi ha mandau a mi fai bocciri, e sicomenti cussu serbidori fiat troppu bonu, m’ha portau in custa campagna, e mi porta su pappai dogna dì». Ha pighau issu e d’ha portat a domu, ci ha boghau sa mamma, e est atturau cun sa mulleri, is fillus e su serbidori.


Text view