Folk Tale

Su piccioccheddu e su sulìtu

Translations / Adaptations

Text titleLanguageAuthorPublication Date
Il ragazzo e il fischiettoItalian__
AuthorFrancesco Mango
LanguageSardinian
OriginItaly

Una borta ci fiat un omini, e teniat tres fillus. Una dì no teniat cosa de pappai, teniat una matta de pruna, indidd’hat segara e da mandat a bendi cun su fillu mannu; custu est andau in giru totu sa dì, e no d’hat pozzia bendi. E s’uncras mandat a su sigundu, e no d’hat pozzia bendi nemancu custu. E bandat su prus pitticu; comenti fiat andendi hat incontrau un omini becciu, e custu d’hat nau si di donara una pruna; e issu d’hat nau: – «Pighirindi cantu bolit; tanti non di pozzu bendi»; e si nd’hat pigau unas cantus. Cust’omini d’hat nau: – «E tui ita bolis?» E issu d’hat nau chi boliat una grazia chi fia custa: candu morgiu bollu andai a su celu. Su becciu d’arrispundit: – «Sa grazia è cunzedia», e d’hat regalau unu sulìtu. Si ndi bandat, e bendit subitu sa pruna, e bandat a domu a portai su dinai a su babbu. Su babbu totu cuntentu compra pani, e pappanta totus. Candu hanti accabau, custu piccioccheddu si ponit a sonai su sulìtu, e sicomenti custu teniat sa virtudi de fai ballai a totus, eccu chi biri ballendi a totus, e su babbu fiat tanti canzau de sa forza de ballai e di narat a su fillu: – «Citti, citti». Ci du bogat, e si ndi bandat. In sa ruga incontrat un omini cund unu quaaddu carrigu de terraglia. Issu si ponit a sonai su sulìtu, e si ponit a ballai s’omini e su quaaddu; però ballendi hat segau totu sa terraglia. Eccu chi cust’omini boliat a di pagai sa terraglia, pigat issu e du portat aund’est su giugi. Su giugi hat interrogau a Angiulinu (chi est su piccioccheddu) puita d’hat fattu segai sa terraglia. Arrispundit issu: – «Ita curpa indi tengu deu? mi seu postu a sonai su sulìtu, e issu s’è postu a ballai cun su quaaddu, e hat segau su stresgiu. Aspetti chi si du fazzu biri». Bogat su sulìtu de bucciacca, sonat, e si poninti a ballai totus, su giugi, is testimongius, finzas chi fianta canzaus. E ci d’hat dispacciau, e intanti Angiulinu no hat pagau nienti. Insandus est intrau serbidori aund’est unu preri. Una dì hat bistu su preri chi seziu scriera, ita fait issu? si ponit a sonai, e cumenzat su preri a ballai; candu s’est arrosciu, ci d’hat bogau. Apusti de pagu tempus est arruttu malariu Angiulinu, e benit sa morti po indiddu pigai; issu si ponit a sonai su sulìtu, e sa morti candu s’est arroscia, si nd’est andara. Angiulinu chi no sciera prus ita fai, si ndi bandat a s’unferru, toccat sa porta; domandanta chi n’è? Arrispundit Angiulinu: – «Seu deu». – «Ah! Angiulinu ses? foras foras, no ti boleus». E est andau a toccai sa porta de su celu. Hat obertu santu Perdu, candu hat bistu chi fiat issu, d’hat nau: – «Foras foras, no ti boleus». E Angiulinu d’hat nau: – «Obergiat sa porta unu pagheddu». Pigat e c’intrat. Issu hat nau: – «Custu logu mi d’hat promittiu cuss’omini becciu, e est su miu»; e atturat innì.


Text view