Een vos viel in een water tank en kon er niet meer uit komen. Er kwam een dorstige geit voorbij die de vos zag en hem vroeg of het water goed was. De vos aarzelde niet. Hij zong zijn vereering voor het water met alle eloquentie die in hem was en spoorde de geit aan om beneden te komen. De geit was zo dorstig dat hij naar beneden kwam zonder te stoppen met denken en dronk zijn portie. Toen begonnen ze te bedenken hoe ze weer boven konden komen. “Ik heb een goed idee” zei de vos “maar dan moet je wel iets doen om ons tweeën te redden. Wees zo aardig om met je voorpoten tegen de muur te gaan staan en hou je horens omhoog. Dan kan ik eroverheen wippen en jou vervolgens optrekken.” De geit was blij om hieraan gehoor te geven. De vos kroop handig over zijn rug, schouders en horens, bereikte de rand van de tank en maakte zich uit de voeten. De geit klaagde dat hij zijn woord had gebroken. Maar hij kwam alleen terug om te zeggen: “Je hebt meer haren in je baard dan hersens in je hoofd, mijn vriend. Anders was je niet beneden gekomen zonder te bedenken hoe je er weer uit zou komen.”