Y wylan a’r barcud

Gwylan a gipiodd i fynu bysgodyn, ac wrth geisio ei lyncu fe dagodd, ac a orweddodd ar fwrdd fel yn farw. Barcud yn pasio heibio a’i gwelodd, a’r unig gysur a roddodd iddo oedd, “Nid oes fater; pa reswm sydd i adar yr awyr i aflonyddu ar bysgod y môr.”

Anrhydedd yn mhlith lladron!