Το λιοντάρι και το ποντίκι

Ήταν μία φορά κι έναν καιρό ένα ποντίκι που βγαίνοντας απ’ το λαγούμι του συνάντησε ένα τεράστιο λιοντάρι.

Το λιοντάρι ήθελε να το φάει. - Σε παρακαλώ, λιοντάρι, μη με φας. Μπορεί κάποια μέρα να με χρειαστείς. Το λιοντάρι απάντησε: - Τόσο μικρό που είσαι, πώς είναι δυνατό να σε χρειαστώ;

Το λιοντάρι έδειξε οίκτο βλέποντας πόσο μικρό ήταν το ποντίκι και το άφησε ελεύθερο. Μία μέρα, το ποντίκι άκουσε κάτι τρομερούς βρυχηθμούς. Ήταν ο «κύριος λέων».

Όταν έφτασε στο σημείο, βρήκε το λιοντάρι παγιδευμένο σε ένα δίχτυ. -Εγώ θα σε σώσω! –είπε το ποντίκι. - Εσύ; Είσαι υπερβολικά μικρό για τόσο μεγάλη προσπάθεια.

Το ποντίκι άρχισε να ροκανίζει το σχοινί απ΄το δίχτυ και το λιοντάρι μπόρεσε να σωθεί.

Από κείνη τη νύχτα, οι δυό τους έγιναν παντοτινοί φίλοι.